Spannende aflevering vandaag. Ik open mijn hart over een persoonlijk onderwerp dat vaak omgeven is met vooroordelen: mijn hoogbegaafdheid. Veel mensen denken dat hoogbegaafdheid een geschenk is, maar beseffen niet altijd wat de echte impact ervan is. Zowel professioneel als persoonlijk. Daarom dat ik jullie meeneem in mijn hoofd.
Vanaf nu kan je onze podcast naast beluisteren ook BEKIJKEN! De eerste aflevering die we opnemen met camera! In onze enige echte, prachtige podcaststudio!
Ik neem jullie mee in ‘mijn hoofd’. Dat is meteen het begin van hoogbegaafdheid. Er is niet één vorm van hoogbegaafdheid. Ik kan je dus alleen uitleggen wat mijn ervaring is. Voor iemand anders kan dat dus totaal verschillend zijn.
Een hoofd dat nooit stilstaat
Mijn hoogbegaafdheid uit zich vooral in heel snel informatie verwerken, verbanden leggen, en constant ideeën genereren. Dit brengt heel unieke uitdagingen met zich mee. Zo kan ik in een gesprek mensen soms het gevoel geven dat ik niet luister en hen in het wildeweg onderbreek. Maar dit is niet zo. Ik luister wel. Het is alsof er op zo’n momenten parallelle gedachtenstromen in mijn hoofd ontstaan die zo enthousiast zijn dat ze ook iets willen uiten
Mijn hoofd staat letterlijk nooit stil.
Een kleine anekdote
Ik herinner me nog uit mijn kindertijd: ik viel heel veel neer. Zomaar uit het niets. Daarom dat ik onderzocht werd op epilepsie. Het resultaat van de test? Ik had helemaal geen epilepsie, maar mijn hersenen vertoonden dezelfde hersenactiviteit alsof ik een intelligentietest aan het doen was.
Het verklaart waarom ik heel moeilijk kan uitrusten, heel veel slaap nodig heb en zelfs in rust, terwijl ik slaap, nog heel veel informatie verwerk.
Ik kan – letterlijk – uren slapen en toch heel moe opstaan.
Hoogbegaafde mensen zijn slimme mensen die niet moeten studeren
Dit is absoluut een misvatting. Die ik hier graag de wereld uit wil werken. Ik heb altijd moeten studeren. Het is niet omdat ik één keer iets las dat ik dat wist.
Ik heb een goed kortetermijngeheugen, maar mijn langetermijngeheugen heeft het veel moeilijker. Ik ben dus niet het hoogbegaafde type dat een boek leest en drie maanden later nog herinnert wat er in dat boek stond. Ik kan veel en snel informatie verwerken. Ik kan goed studeren. Ik kan goed dingen van buiten leren. Maar ik kan dat niet weken later nog reproduceren.
Zou ik het anders willen?
Het voelt soms overweldigend om nooit mentale rust te hebben, om altijd ideeën te genereren. Maar zou ik het willen veranderen? Nee, het heeft me gemaakt tot wie ik ben en dat accepteer ik nu volledig.
Daarnaast ben ik uiteraard ook dankbaar voor mijn hoogbegaafdheid omdat het op vele manieren mijn leven ook heeft verrijkt. Mijn hele schoolcarrière bijvoorbeeld. Ik heb het tweede leerjaar geskipt. Ik heb zelf die keuze mogen maken en ben daar heel blij om. Anders had ik, mezelf kennende, weleens heel schoolmoe kunnen worden.
Een van de redenen dat ik coach
Mijn hoogbegaafdheid is ook één van de redenen waarom ik vandaag doe wat ik doe; waarom ik coach (groeiexperte) ben. Ik wou mijn unieke denkvermogen om snel te denken en te verbinden met anderen kunnen delen. Want het zorgt ervoor dat ik heel goed ben in sterke toekomstplannen maken.
Daarom dat ik in onze trajecten ook altijd en Big Vision video opneem. Een video van 3 à 5 minuten die dus niet super lang is, maar de feedback die ik krijg? “WOW, hoe kan het dat jij op 5 minuten zo’n toekomstplan kan neerleggen? Het past zo goed bij mij. Dit is helemaal hoe ik het voel. Vertel me hoe, Hannelore, hoe?”
De keerzijde van de medaille
Ja, ik zei het al: hoogbegaafd brengt zeker ook uitdagingen met zich mee. Dat ondervind ik elke dag nog.
Mijn enthousiasme en directheid kunnen soms als tactloos worden ervaren. Het lijkt alsof ik praat vooraleer ik denk, maar dat is niet zo. Ik kan heel snel denken, dus het komt er ook snel uit. Daardoor onderbreek ik soms mensen, wat ik zelf heel lastig vind. Het is een slechte eigenschap. Maar ik probeer erop te letten.
Ook ben ik hoogsensitief voor geluid. Ik ben heel snel overprikkeld wanneer er veel geluiden tegelijkertijd zijn. Zelfs spelende kinderen kunnen voor mij soms te veel zijn. Dat is lastig. Maar heeft ook zijn voordeel. Zo kan vier, zelf vijf gesprekken tegelijk volgen.
Daarnaast kan ook mijn sterke rechtvaardigheidsgevoel, een typisch kenmerk voor hoogbegaafdheid, heel intens aanvoelen. Ik kan echt absoluut niet tegen onrecht. Ik word daar heel kwaad van. Soms tot op het disproportionele toe…
Ten slotte is er faalangst. Dat uit zich op twee manieren. Eén, de lat moet altijd hoger. Het is nooit eens oké. En dat is heel vermoeiend. Ten tweede is er de struggle: ben ik wel goed genoeg? Hoor ik er wel bij? Hoewel deze faalangst nu min of meer onder controle is, merk ik het wel nog sterk wanneer ik nieuwe dingen probeer. Op de Gravel bike bijvoorbeeld. Dan ervaar ik heel veel faalangst. Ben ik wel goed genoeg? Kan ik dit wel? Super stom, want het gaat over fietsen op een fiets…
Hoogbegaafd zijn is een proces
Ik wil hier absoluut geen zelfmedelijden opwekken. Het is gewoon hoe ik ben. Net zoals andere mensen hoogsensitief of super creatief zijn.
Ik heb er lang mee gestruggeld. Maar nu ben ik eindelijk op het punt gekomen dat ik ook weet hoe het mij in mijn kracht kan zetten. Om groot te denken, anders te denken. Ik heb geleerd dat anders zijn oké is.
Dat is dan ook de boodschap die ik voor jou heb vandaag.Als je je soms anders voelt, weet dat dat oké is. Jij er mag zijn in al jouw facetten, in al jouw vormen. En je kan inderdaad proberen op dingen te letten, maar je kan jezelf niet veranderen. En je moet jezelf niet veranderen.
You are beautiful you!
